Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, produkowany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera zestaw ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
ilość komponentów: 159
rozmiary modelu (mm): L185xW244
Poziom trudności (1-łatwy, 4-b.nieprzystępny): 2
Punkty promocyjne Airfix: 2
Model wymaga malowania, zalecane barwy farb Humbrol: 24, 29, 30, 33, 53, 56, 61, 62, 78, 85, 96, 157, 225
Drugi z trio dwusilnikowych samolotów zaprojektowanych przez Bristol Airplane Company w latach 30. XX wieku, Beaufort jest znaczącym samolotem wyprodukowanym dla Królewskich Sił Powietrznych, zaprojektowanym od początku jako bombowiec torpedowy i platforma rozpoznawcza. Opracowany na bazie lekkiego bombowca Blenheim, Beaufort został usunięty z deski kreślarskiej przez Ministerstwo Lotnictwa, co świadczyło o dużej wierze w Kompanię Bristolską, równocześnie ilustrując pilną potrzebę RAF-u na wydajny bombowiec torpedowy. Aczkolwiek początkowo planowano jako ewolucyjną adaptację istniejącego bombowca Blenheim, momentalnie stało się jasne, iż nowy samolot będzie wyglądał znacznie inaczej niżeli jego poprzednik, ze wyraźnie głębszą przednią sekcją kadłuba mieszczącą czteroosobową załogę i możliwością przenoszenia torpedy w konfiguracja częściowo zagłębiona. Modyfikacje te spowodowały wzrost masy brutto o około 25% w porównaniu z Blenheim i wymagałyby zainstalowania mocniejszych silników, jeśli nowy samolot nie miałby rzeczywiście zasadniczo zniżyć osiągów, świeże silniki do samolotu w połączeniu z istniejące zobowiązania produkcyjne dla Blenheim spowodowałyby długie opóźnienia w rozwoju Beauforts. Z pierwszym kontraktem zawartym w sierpniu 1936 roku, pomimo pilnej zapotrzebowania na nowy samolot, upłynęły ponad dwa lata, zanim prototyp Beauforta wzbił się w powietrze. Wchodząc do służby w Królewskich Siłach Powietrznych w 22. Dywizjonie Nadbrzeżnym w styczniu 1940 roku, Beaufort okazał się być wytrzymałym i niezwykle zwrotnym samolotem, ale silniki nadal sprawiały pewne problemy. Początkowo wykorzystywał stawianie min na wodach wroga, później Beauforts przeprowadzał ataki na niemieckie pancerniki Scharnhorst i Gneisenau, a także ciężki krążownik Prinz Eugen. Jednak na europejskim teatrze samolot działałby najczęściej jako średni bombowiec. Na Morzu Śródziemnym Beauforts operujący z Egiptu i Malty zebrałby straszliwe żniwo żeglugi państw Osi, a w trakcie skoordynowanego ataku z połowy 1942 r. Wniósłby znaczący wkład w odmawianie Rommels Afrika Korps niezbędnych dostaw, których potrzebowali do kontynuowania wojny na pustyni.. Ze względu na masę samolotu strome podejście nurkowe nie było odpowiednie dla Beauforta i atak torpedowy musiał rozpocząć się ze stosunkowo niskiego, płaskiego położenia i dość daleko od celu, jeśli wystrzelenie torped miało się udać i nie uderzać w wodę nieskutecznie pod stromym kątem. To sprawiało, że samolot był podatny na celny ogień defensywny, lecz piloci Beauforta byli odważni i agresywni w swych lotach, wykorzystując nadzwyczajną manewrowość samolotu,istotnie utrudnić wrogim strzelcom zadanie. Dalej, Beauforty z Królewskich Australijskich Sił Powietrznych okazałyby się dodatkowo skuteczne na południowo-zachodnim Pacyfiku, zbierając ogromne żniwo w japońskiej żegludze i osiągając imponujące wyniki operacyjne. Używane w dodatku do bombardowania, rozpoznania, ochrony konwojów i zaopatrywania oddziałów, wykonane w Australii 700 Beaufortów były uważane za jedne z najmocniej bezawaryjnych samolotów alianckich do operowania w tych nieraz wymagających warunkach i były uwielbiane równocześnie poprzez załogi lotnicze, jak i naziemne. Ostatecznie zaopatrzony w 19 eskadr RAAF, Beaufort został opisany jako prawdopodobnie najważniejszy samolot aliancki w pokonaniu sił japońskich w regionie południowo-zachodniego Pacyfiku, co jest pewnym wyróżnieniem dla samolotu, którego wkład był w dużej mierze pomijany przez lata od zakończenia II wojny światowej.
